Bugün de "Kadınlar Günü"..
Aslında bugünün başlangıcı geçen yüzyıl başına uzuyor. Danimarka’da 1910 yılında “Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı”nda bir Alman kadın, Clara Zetkin 50+ yıl öncesinde 1857 yılında tekstil kolunda bir fabrika yangınında ölen kadın işçiler anısına o günü “Uluslararası Kadınlar Günü” olmasını öneriyor; oybirliği ile kabul ediliyor..
Yani aslında kadın emeği sömürüsüne karşı bir girişim..
Kuruluşu sonrası Birleşmiş Milletler de "Kadınlar Günü"nü kabul eder.
...
Zamanla içerik değiştirir, değişen dünya düzeni ve değerleri işte… Neyi değiştirmedi ki?
...
Ona da yapacak bir şey yok; belli değerlerle birleştirmek lazım belki de.. Nihayetinde emek sömürüsüne karşı başlamış ama geçen zaman içinde sömürü şekline göre o da görüntü (belki de içerik) değiştirmiş.
En anlamlı ve değerli emeğin sahibi de Kadın!..
"Kadınlar Günü"nüz kutlu olsun!..
İlginizi ve emeğinizi esirgemeyin bizlerden; ki hayatımız anlam kazansın, renklensin ve güzelleşsin. Ki "An"larımız "Anı" olsun..
Bir de anı…
Sunay Akın Bey ile beraberdik 25 Ekim 2009 günü özel söyleşide… İtalyan heykeltıraş Pietro Canonica'ya yaptırılan ve kaide ve çevre düzeni mimar Giulio Mongeri tarafından yapılarak 8 Ağustos 1928'de açılan tamamlanan İstanbul Taksim Meydanı Cumhuriyet Anıtı’nı anlatıyordu…
Sanai Nefise mektebinde (bugünkü adı ile Mimar Sinan Üniversitesi GSF) düzenlenen yarışma sonucu birincilikle seçilen genç mimar Sabiha Ziya (Bengütaş) hanımın diğer bir genç Hadi (Bara) beyin ile mimari proje ve uygulamada heykeltraş olarak görev aldığı ve bunun da ötesine geçerek eserin “bir milletin karanlıktan aydınlığa devinimi” süreci bölümüne model olarak etki ettiği Cumhuriyet Anıtı…
Cumhuriyet Anıtı'nın Batı cephesinde “Çağdaş Cumhuriyet kızı” ve Doğu cephesinde “Örtülü Osmanlı kızı” figüründeki mimar Sabiha Ziya hanım varmış..
Bilgi eksik kaldığımızı ve borçlu olduğumuzu öğrendik.
Sunay Akın Bey, mimar Sabiha hanımın 8 Mart’larda hatırlanmadığını söylediğinde garipsemiş; hatta anıtın törenlerde çelenk koyulan yüzündeki heykelinde Atatürk’ün sağ el baş parmağının batı cephedeki aydınlık yüzü ile Sabiha Ziya’nın da gelen çiçeklerden nasibini almasını hatırlatır hareketine rağmen… bu vefasızlık ikrarı yüzümü kızartmıştı.
Bu durumu paylaşmıştım dostlarım, arkadaşlarım ve meslektaşlarımla…
Takip eden yıl 8 Mart’ta genç bir potansiyel meslektaşımdan, sevgili Gözde’den bir mesaj aldım; bu paylaşımı hatırlatarak ne yapması gerektiğini soruyordu..
Kendisine
"…anıtın projelendirme, uygulama ve eserin “bir milletin karanlıktan aydınlığa devinimi” sürecini yansıttığı bölümlerden.. çağdaş kadını simgeleyen yönüne.. bir karanfil yeter!..
..
Sunay Akın beye de durumu fotoğraflayıp "Mimar Sabiha Hanımın 8 Mart’larda hatırlanmadığını söylemişsiniz; hatırlanmıştır!.." diyn bir mesaj yazabilirsiniz ve hatta Kadın hakları dernekleri ile de paylaşınız..”
tavsiyem olmuştu..
Gözde fotoğrafları benimle de paylaşmıştı.
İçim rahatladı!.
Bu yıl ziyaret var mı bilemedim?..
